مطالعه کتاب شکاکان یونان برای علاقه مندان به کتاب های فلسفی

بحث اصلی ما درباره  افکار و آراء عده ای از متفکران وفیلسوفان یونان است. که معمولاً در کتاب های تاریخ فلسفه ازآنها به عنوان شکاکان یاد شده است .مراد از شکاک به صیغه مبالغه که در اینجا در ترجمه اصطلاح مشتق از لفظ یونانی به معنی آزمودن و امتحان کردن بکاربرده میشود. نه انسان کثیرالشک است که همواره می گوید این کنم یا آن کنم و شک آن باطل است .و نه آنکه درباره وجود خدا در شک وتردید است تا بر او لعنت فرستاده شود.البته هر انسانی که حکم وقضاوت می کند یعنی فکرمی کند کم و بیش نیز شک میکند. به گفته دکارت: «من شک میکنم یعنی من فکر میکنم و هر انسانی که متوجه خطاها و احکام غلط خود باشد لااقل گاهی دچار شک و تردید میشود و هر که دارای فکر انتقادی قویتر باشد طبعاً بیشتر جانب حزم و احتیاط را در صدور حکم نگاه میدارد». بدین قرار معمولاً حالت شک و دودلی پیش از حصول یقین و اذعان و تصدیق، یعنی قبل ازگرفتن تصمیم ولو به یک آن، به انسان متفکر دست می دهد. و مادام که کسی در حال دودلی و تردید است. از تصدیق و صدور حکم خودداری میکند .به عبارت دیگر حکم را معلق و متوقف میدارد. اماهر چند میان حکم و یقین غالبا نوعی ملازمه دیده میشود و قاعده یقین مجوز حکم است. این تلازم نه دائمی است و نه ضروری زیرا ممکن  است که حکم در نتیجه مرجح بودن امری ازامورمحتمل، یا ظن غالب، صادر بشود. شک و یقین وظن واحتمال ازآن جهت که ازاعراض ذاتی انسان و از جمله حالات نفسانی آدمی است . مورد بحث ما نیست بلکه آنچه در اینجا مورد نظراست ،همان یقین وشک فلسفی است. مراد از یقین در فلسفهء صرفی قبول هر امر و تصدیق واذعان به هرامرنیست. تصدیق و اذعان به حقیقت و قبول آن است. منظور ما از اهل شک متفکرانی است که در امکان حصول شناسائی و یقین تردید رواداشته اند, و در اینکه آنچه ما ادراک میکنیم عین واقع و حقیقتاست شک کرده اند. در مقابل اینان متفکران و فیلسوفانی که درامکان شناسائی و حصول علم و یقین تردید و شک نکرده اند وانسان را قادر به ادراک حقایق اشیاء می دانسته اند اصحاب جزم و یقین خوانده شده اند.البته در میان این دو فریق و دروسط این دوطرف مقابل،صاحب نظرانی نیز بوده اند و هستند که روش معتدل و وسطی را انتخاب کرده اند که آنها را نه میتوان شکاک به تمام معنی خواند و نه اهل جزم و یقین و این همه به تفصیلی آست که در کتاب خواهید دید.